UFO 78

Έχοντας τελειώσει πρόσφατα το Προλετκούλτ, το προτελευταίο βιβλίο των Wu Ming, είχα μέσα μου μία έντονη παρόρμηση να τελειώνω με αυτούς την κολεκτίβα Ιταλών συγγραφέων οι οποίοι τα πρώτα χρόνια της δράσης τους έκαναν πολύ ντόρο εντός των συνόρων και σύντομα η φήμη τους επεκτάθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο. 

Η παρόρμηση αυτή προερχόταν αφενός από το αίσθημα του ανολοκλήρωτου που υπήρχε καθώς έλειπε μόνο ένα βιβλίο, το πιο πρόσφατο των Wu Ming για να ολοκληρώσω την ανάγνωση όλων των βιβλίων που έχουν γράψει, αφετέρου από το αίσθημα της απογοήτευσης για το ότι το Προλετκούλτ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου. 

Έτσι, έπιασα το UFO 78 και τελείωσα με τις 500 και πλέον σελίδες του μέσα σε δύο μέρες. Η δράση εξελίσσεται σε διαφορετικά μέρη, ενώ αρκετοί χαρακτήρες κάνουν το πέρασμα τους, προσφέροντας κάτι στην ιστορία που έχουν "σκαρφιστεί" οι Wu Ming. Κατά την προσφιλή τους τακτική, καταπιάνονται από ένα ιστορικό γεγονός (στην συγκεκριμένη περίπτωση, περισσότερα του ενός) και το συνδυάζουν με στοιχεία μυθοπλασίας. 

Το μαγικό με το UFO 78 δεν είναι ότι δεν μπορείς εύκολα να ξεχωρίσεις το τι είναι πραγματικότητα και συνέβη όπως ακριβώς το περιγράφουν στο βιβλίο, το οποίο μοιάζει με ιστορικό ρεπορτάζ και τι αποτελεί φανταστική αναφορά. Στην τελική, όμως, είναι το τελευταίο που μας ενδιαφέρει. Τι μας νοιάζει πώς εξελίχθηκε η ιστορία του Γιάκοπο και της Μαργκερίτα,, αν ισχύουν όσα ακολούθησαν της απαγωγής του Άλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, αν υπάρχει στα αλήθεια η Θάνουρ, αν όντως το 1978 καταγράφηκαν στην Ιταλία οι περισσότερες αναφορές για θέαση ΑΤΙΑ και απαγωγή από εξωγήινους;

Όλες οι παραπάνω ιστορίες δένονται αριστοτεχνικά μεταξύ τους και προσκαλούν τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι σε μία διαταραγμένη ιστορική περίοδο της Ιταλίας, χάνοντας, όμως,  την ευκαιρία να ξεχωρίσει στο είδος του. 

👍Η ξύλινη γλώσσα, χωρίς συναισθηματισμούς, συμβάλει στην ρεπορταζιακή εξέλιξη της ιστορίας
👎Το βιβλίο ουσιαστικά δεν ολοκληρώνεται αφήνοντας πολλές ανοιχτές εκκρεμότητες

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩

 

Προλετκούλτ

Το Προλετκούλτ (ρωσικά: Пролетку́льт, IPA: [prəlʲɪtˈkulʲt]), που αποτελεί λογοπαίγνιο των ρωσικών λέξεων "proletarskaya kultura" (προλεταριακή κουλτούρα), ήταν ένας πειραματικός σοβιετικός καλλιτεχνικός θεσμός που προέκυψε σε συνδυασμό με τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Ο οργανισμός αυτός, μια ομοσπονδία τοπικών πολιτιστικών συλλόγων και καλλιτεχνών της πρωτοπορίας, εκφράστηκε κυρίως στον εικαστικό, λογοτεχνικό και δραματικό τομέα. Το Proletkult φιλοδοξούσε να τροποποιήσει ριζικά τις υπάρχουσες καλλιτεχνικές μορφές δημιουργώντας μια νέα, επαναστατική αισθητική της εργατικής τάξης, η οποία αντλούσε την έμπνευσή της από την οικοδόμηση της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας στην καθυστερημένη, αγροτική Ρωσία.

Όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα που παρατίθενται παραπάνω είναι ο ορισμός της έννοιας που αποτελεί τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίο των Wu Ming. Το "Wu Ming", που στα κινέζικα σημαίνει "ανώνυμος", είναι ψευδώνυμο για μια ομάδα Ιταλών συγγραφέων που σχηματίστηκε το 2000 από ένα υποσύνολο της κοινότητας Luther Blissett (ναι, πήρε το όνομα της από τον υπέρτατο πρώην "ποδοσφαιριστή" στην Μπολόνια.

Η επαφή με τα βιβλία της εν λόγω ομάδας ξεκίνησε με τον "Εκκλησιαστή", ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα, όχι μόνο των ίδιων, αλλά και των τελευταίων ετών γενικότερα. Η μίξη ιστορικών γεγονότων με μυθοπλασία είναι αυτό που κάνει τα βιβλία της συγκεκριμένης ομάδας εύκολα στην ανάγνωση. 

Η παγίδα στην οποία έχουν πέσει στο "Προλετκούλτ" είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία ενδιαφέρει ελάχιστους και ακόμα λιγότερους εντός της ελληνικής επικράτειας. Κεντρικός ήρωας είναι ο Αλεξάντερ Μπογκντανόφ, σύντροφος του Λένιν, του Τρόστσκυ και του Στάλιν, και ένας από τους πρώτους μαρξιστές θεωρητικούς διανοούμενους, οι οποίοι έμειναν πιστοί μέχρι το τέλος στην ιδεολογία μη βάζοντας νερό στο κρασί τους μπρος στην εξουσία. Τουλάχιστον, έτσι αποτυπώνουν τη φανταστική (;) ιστορία του, η οποία λαμβάνει χώρα το 1927 στη Μόσχα, οι Wu Ming. 

Μπλέκοντας περίτεχνα στοιχεία από τη ζωή εκεί, την πάλη του Μπογκντανόφ με το απαλλοτριωμένο από τις εκπεσούσες αξίες του σύστημα, αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο του "Κόκκινος Πλανήτης" και μεταφέροντας την δράση μεταξύ γης και διαστήματος (όπως έχουμε δει τον Dan Simmons να το κάνει εξαιρετικά στο "Ίλιον") καταλήγει στην ύστατη φυγή του Μπογκντανόφ, έχοντας αναπτύξει σε επαρκή βαθμό την ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο σκέψης του.

Ένα βιβλίο που θα αρέσει στους μυημένους στην προλεταριακή κουλτούρα και θα προκαλέσει (;) τον αναγνώστη σε περαιτέρω έρευνα. 

👍Η περιγραφή του τέλους του κεντρικού χαρακτήρα
👎Το στενό πλαίσιο στο οποίο κινείται η ιστορία του βιβλίου

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩