Δεν είμαστε αγγελούδια

Είχα συμφωνήσει με τον εαυτό μου ότι δεν θα διαβάσω άλλο βιβλία με θέμα την Αλγερία. Η τελευταία μου επαφή με τη χώρα και τη λογοτεχνία γύρω από αυτή ήταν φρικτή, τόσο που δεν θυμάμαι καν ποιο ήταν το βιβλίο αυτό που με έκανε να κάνω αυτή τη συμφωνία. 

΄

Έχω συμφωνήσει, γενικά, αρκετά πράγματα με τον εαυτό μου. Όλως περιέργως, ο εαυτός μου έχει σπάσει κάποιες από αυτές τις συμφωνίες. Όπως, παραδείγματος χάριν, το ότι δεν θα διαβάσω άλλο βιβλίο σχετικά με την Αλγερία. Το "Δεν είμαστε αγγελούδια" του Mathieu Belezi ήταν ο λόγος της αθέτησης της συμφωνίας αυτής και για να είμαι ειλικρινής, δεν του κακιώνω. 

Έχω φτάσει σε σημείο να ακολουθώ, εκτός από κάποιους συγγραφείς, πιστά και κάποιους μεταφραστές. Ο Αχιλλέας Κυριακίδης είναι ένας τέτοιος μεταφραστής. Αποδίδει με μαεστρικό τρόπο στις περίπου 130 σελίδες του βιβλίου όλη τη φρίκη που βίωσε μια ομάδα γάλλων αποίκων στην Αλγερία του 19ου αιώνα, όπως την μεταφέρει ο αιρετικός, πολλές φορές, για τις απόψεις του Μπελεζί. 

Μέσα από το επαναλαμβόμενο μοτίβο (βαριά δουλειά) - (λουτρό αίματος) - (βαριά δουλειά) ο Μπελεζί παρουσιάζει τη διαφορά στην κοσμοθεωρία των δύο πλευρών - γάλλοι άποικοι / γηγενείς -  την εκρηκτική συνύπαρξή τους, ενώ παράλληλα ασκεί κριτική στην εξουσία, η οποία απομακρυσμένη από τις εξελίξεις, έδινε κατευθύνσεις ενώ στην πραγματικότητα ζούσε στον δικό της κόσμο. 

Ένα βιβλίο που θα αρέσει σε όσους καταπιάνονται με ιστορικά θέματα, ενώ ίσως κλοτσήσει χαμηλά στα αχαμνά όσους έχουν θεοποιήσει τη γαλλική κουλτούρα. 

👍Η ρεαλιστική περιγραφή της ζωής στην Αλγερία του 19ου αιώνα
👎Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο δεν αφήνει περιθώρια για εκπλήξεις

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩