Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε

Είχα καιρό να πίασω ένα βιβλίο για να συνεχίσω με προσήλωση το στόχο που έχω βάλει από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς για να μειώσω τη στίβα με τα αδιάβαστα βιβλία που υπάρχει στο σπίτι. Αν και είχα αποφασίσει πριν αρχίσω το "Κρέας για τους λύκους" ότι το επόμενο θα ήταν το "Όλο το φως που δεν μπορούμε να δούμε" οι ρυθμοί του Μαίου με κράτησαν πίσω.

Όλα για κάποιο λόγο γίνονται και η αρχή του καλοκαιριού με βρήκε με ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς από την προσωπική μου λίστα ανάγνωσης. Ο Anthony Doerr στις 630 και πλέον σελίδες που απαρτίζουν το εν λόγω βιβλίο μας εξιστορεί τις ιστορίες δύο παιδιών, της Μαρί Λορ, η οποία ζει στη Γαλλία και του Βέρνερ, ο οποίος ζει στη Γερμανία. 

Από τα παραπάνω καταλαβαίνετε τις εκ διαμέτρου αντίθετες πορείες που θα ακολουθήσουν οι ζωές τους μέχρι να τα φέρει έτσι η μοίρα και να συναντηθούν. Πίστός ο Doerr στην εναλλαγή του τοπίου δράσης από κεφάλαιο σε κεφάλαιο και ακολουθώντας ένα φρενήρη ρυθμό σε αναγκάζει να τρέξεις και εσύ, όπως τρέχουν τα γεγονότα και οι εξελίξεις μέσα στο χρόνο για να προλάβεις να τελειώσεις το βιβλίο πριν την εισβολή των Γερμανών. 

Σε μια Ευρώπη που ρημάζεται, οι ζωές των νέων αυτών ανθρώπων αποτελούν μια σπίθα καλοσύνης και ελπίδας για το μέλλον του κόσμου. Είναι το φως που λείπει από τους σκοτεινούς καιρούς. 

Δίκαιο το βραβείο Πούλιτζερ για το 2015, όπως και το βραβείο λογοτεχνίας «Andrew Carnegie Medal for Excellence in Fiction» το 2015. Για τη μεταφορά του σαν σειρά στο Netflix δεν μπορώ να έχω άποψη. 

👍Η εξέλιξη των χαρακτήρων δένει άψογα με την εξέλιξη των ιστοριών τους μέσα στο χρόνο
👎Το τέλος που ατυχώς θυμίζει Τιτανικό

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩✩