Η Εποχή των Τυφώνων

Ρούφηξα κυριολεκτικά απνευστί το βιβλίο της Fernanda Melchor "Η Εποχή των Τυφώνων". Χωρισμένο σε οχτώ κεφάλαια, το μικρής έκτασης βιβλίο παρουσιάζει τις ζωές κάποιων κατεστραμένων ανθρώπων που ζουν σε μια μικρή κωμόπολη του Μεξικό.

Όλα ξεκινάνε από την ανακάλυψη του πτώματος της Μάγισσας, του κεντικού χαρακτήρα του βιβλίου, από μια παρέα παιδιών. Από εκεί και στο εξής, με ξέφρενο ρυθμό και μακροπεριόδο λόγο που σε λαχανιάζει για να παρακολουθήσεις όσα συμβαίνουν μαθαίνεις μικρές ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι με κάποιο τρόπο συνδέθηκαν με τη Μάγισσα, ιστορίες βίας, φόνων, σεξ, πορνείας, βιασμών, εμπορίας ναρκωτικών, ομοφοβίας και ό,τι άλλο μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους. 

Θύτες και θύματα γίνονται ένα και όλων η μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη να καταλήξει στο ίδιο μέρος, όπως και εκείνη της Μάγισσας, η οποία αν και νεκρή από τις πρώτες κιόλας σελίδες, ζωντανεύει από τις στυγνές, γεμάτες ένταση και βωμολοχίες (ποτέ δεν φανταζόμουν ότι μια συγγραφέας θα έβριζε τόσο πολύ) περιγραφές των ηρώων του βιβλίου. 

Μέσα στη μαυρίλα και την απαισιοδοξία του βιβλίου, ακόμα και το φωτάκι που αχνοφαίνεται στο τέλος, περισσότερο μοιάζει με ειρωνική σκηνή παρά με παράθυρο προς την ελπίδα. Ίσως, το τραγούδι του παππού να μην αρκεί. 

👍Η ωμή γλώσσα που χρησιμοποιεί η συγγραφέας
👎Το κεφάλαιο εφτά είναι μικρό, τόσο σε μέγεθος, όσο και σε αξία και αδικεί το βιβλίο

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩