Το Προλετκούλτ (ρωσικά: Пролетку́льт, IPA: [prəlʲɪtˈkulʲt]), που αποτελεί λογοπαίγνιο των ρωσικών λέξεων "proletarskaya kultura" (προλεταριακή κουλτούρα), ήταν ένας πειραματικός σοβιετικός καλλιτεχνικός θεσμός που προέκυψε σε συνδυασμό με τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Ο οργανισμός αυτός, μια ομοσπονδία τοπικών πολιτιστικών συλλόγων και καλλιτεχνών της πρωτοπορίας, εκφράστηκε κυρίως στον εικαστικό, λογοτεχνικό και δραματικό τομέα. Το Proletkult φιλοδοξούσε να τροποποιήσει ριζικά τις υπάρχουσες καλλιτεχνικές μορφές δημιουργώντας μια νέα, επαναστατική αισθητική της εργατικής τάξης, η οποία αντλούσε την έμπνευσή της από την οικοδόμηση της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας στην καθυστερημένη, αγροτική Ρωσία.
Όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα που παρατίθενται παραπάνω είναι ο ορισμός της έννοιας που αποτελεί τον τίτλο του ομώνυμου βιβλίο των Wu Ming. Το "Wu Ming", που στα κινέζικα σημαίνει "ανώνυμος", είναι ψευδώνυμο για μια ομάδα Ιταλών συγγραφέων που σχηματίστηκε το 2000 από ένα υποσύνολο της κοινότητας Luther Blissett (ναι, πήρε το όνομα της από τον υπέρτατο πρώην "ποδοσφαιριστή" στην Μπολόνια.
Η επαφή με τα βιβλία της εν λόγω ομάδας ξεκίνησε με τον "Εκκλησιαστή", ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα, όχι μόνο των ίδιων, αλλά και των τελευταίων ετών γενικότερα. Η μίξη ιστορικών γεγονότων με μυθοπλασία είναι αυτό που κάνει τα βιβλία της συγκεκριμένης ομάδας εύκολα στην ανάγνωση.
Η παγίδα στην οποία έχουν πέσει στο "Προλετκούλτ" είναι ότι η συγκεκριμένη ιστορία ενδιαφέρει ελάχιστους και ακόμα λιγότερους εντός της ελληνικής επικράτειας. Κεντρικός ήρωας είναι ο Αλεξάντερ Μπογκντανόφ, σύντροφος του Λένιν, του Τρόστσκυ και του Στάλιν, και ένας από τους πρώτους μαρξιστές θεωρητικούς διανοούμενους, οι οποίοι έμειναν πιστοί μέχρι το τέλος στην ιδεολογία μη βάζοντας νερό στο κρασί τους μπρος στην εξουσία. Τουλάχιστον, έτσι αποτυπώνουν τη φανταστική (;) ιστορία του, η οποία λαμβάνει χώρα το 1927 στη Μόσχα, οι Wu Ming.
Μπλέκοντας περίτεχνα στοιχεία από τη ζωή εκεί, την πάλη του Μπογκντανόφ με το απαλλοτριωμένο από τις εκπεσούσες αξίες του σύστημα, αντλώντας στοιχεία από το βιβλίο του "Κόκκινος Πλανήτης" και μεταφέροντας την δράση μεταξύ γης και διαστήματος (όπως έχουμε δει τον Dan Simmons να το κάνει εξαιρετικά στο "Ίλιον") καταλήγει στην ύστατη φυγή του Μπογκντανόφ, έχοντας αναπτύξει σε επαρκή βαθμό την ιδιοσυγκρασία και τον τρόπο σκέψης του.
Ένα βιβλίο που θα αρέσει στους μυημένους στην προλεταριακή κουλτούρα και θα προκαλέσει (;) τον αναγνώστη σε περαιτέρω έρευνα.
👎Το στενό πλαίσιο στο οποίο κινείται η ιστορία του βιβλίου