Το έχω πει και θα το ξαναλέω. Μια χρονιά χωρίς ένα καινούριο βιβλίο του Roberto Bolaño είναι μια χαμένη χρονιά. Δυστυχώς, φέτος (2024) εκδόθηκε στα Ελληνικά το τελευταίο βιβλίο που άφησε αυτός ο σπουδαίος συγγραφέας, έτοιμο προς έκδοση και αποτελείται από τέσσερα διηγήματα αυτόνομα, άλλα δύο που συνδεέονται με τον κλασικό τρόπο του συγγραφέα και δύο διαλέξεις περί λογοτεχνίας, ζωής και μια κριτική προς τους σύγχρονους Ισπανούς συγγραφείς της τότε εποχής, "Ο ανυπόφορος γκαούτσο".
Αν και εκδόθηκε το 2003 για πρώτη φορά, ακόμα και σήμερα τα λεγόμενα του Μπολάνιο παραμένουν επίκαιρα. Ο Χιλιανός συγγραφέας έβλεπε όλη τη ζωή του συνυφασμένη με τη λογοτεχνία και το πάθος του για γράψιμο φαίνεται ακόμα και στην πλοκή των ιστοριών του.
Τα τέσσερα διηγήματα, με προεξάρχον το ομώνυμο είναι ιστορίες τις οποίες θα μπορούσε να έχει σκεφτεί και να γράψει σε ένα μονάχα βράδυ. Ο γοργός ρυθμός και η συνεχόμενη αλληλουχία των γεγονότων δεν κουράζουν τον αναγνώστη παρά τον παρακινούν να ρουφήξει και την επόμενη σελίδα.
Ειδική μνεία αξίζει να γίνει στις διαλέξεις του Μπολάνιο, τις οποίες τελειώνοντάς τες θες να πιάσεις ξανά όλο το έργο του από την αρχή για να δεις όλα αυτά που συνοψίζει η κοσμοθεωρία του.
Είπαμε, μια χρονιά χωρίς ένα "καινούριο" βιβλίο του Roberto Bolaño είναι μια χαμένη χρονιά.
👎Η κριτική προς του Ισπανούς συγγραφείς της εποχής εκείνης ίσως να μην ενδιαφέρει το λογοτεχνικό κοινό της Ελλάδας, αφού πλέον κυκλοφορούν ελάχιστα από τα βιβλία τους.
