Στο Blue Monday, οι Nicci French (ναι, πρόκειται για δύο ανθρώπους και όχι έναν) στήνουν την αρχή μιας σειράς ψυχολογικών θρίλερ με ηρωίδα τη Φρίντα Κλάιν — ψυχοθεραπεύτρια με τάσεις μοναχικότητας, ενοχές που κουβαλάει σαν δεύτερο δέρμα, και μια σχεδόν εμμονική σχέση με την αλήθεια.
Όχι, δεν είναι ο κλασικός ντετέκτιβ. Και γι’ αυτό ξεχωρίζει.
Στο Λονδίνο των αρχών του 21ου αιώνα, ένα μικρό αγόρι εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Η υπόθεση θυμίζει παλαιότερη εξαφάνιση — τόση ομοιότητα, που αρχίζει να μυρίζει copycat ή... κάτι πολύ πιο βαθύ και ανησυχητικό.
Η υπόθεση ξετυλίγεται αργά. Πολύ αργά. Το ενδιαφέρον υπάρχει — αλλά δεν εκρήγνυται. Αν περιμένεις τρελά plot twists, κυνήγια σε σοκάκια και κρυφές ταυτότητες που αποκαλύπτονται με φωνές και σασπένς… ίσως να απογοητευτείς.
Αν όμως αγαπάς το χτίσιμο χαρακτήρων, τα ψυχολογικά βάθη και τις υπόγειες συνδέσεις, θα μπεις στο κλίμα.
Το βιβλίο πατάει πάνω σε ενδιαφέρουσες ιδέες: μνήμη, ενοχή, επανάληψη. Κι η Φρίντα — με όλα της τα κουσούρια — κουβαλάει την αφήγηση. Το ζήτημα είναι ότι δεν πατάει τέρμα το γκάζι. Ούτε σαν πλοκή, ούτε σαν αρχή για μια σειρά που θες να σε αιχμαλωτίσει.
👍 Η Φρίντα. Δεν είναι η κλασική ηρωίδα θρίλερ. Και μπράβο της.
👎 Το βιβλίο αργεί να πάρει μπρος. Και δεν σε πείθει απόλυτα ότι πρέπει να συνεχίσεις με τη σειρά.
Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩☆
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου