Την Έρση Σωτηροπούλου την γνώρισα πρώτη φορά στο "Μπορείς;", ενώ το σπουδαίο της μυθιστόρημα "Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές", αν και το είχα ακουστά λόγω του ντόρου που είχε προκαλέσει με την απαγόρευση του από τις σχολικές αίθουσες λόγω "πορνογραφικού περιεχομένου", δεν είχα μπει στην διαδικασία να το διαβάσω. Μέχρι που το όνομα της Ελληνίδας συγγραφέως τρένταρε στα πρόσφατα βραβεία Νόμπελ Λογοτεχνίας, οπότε μου δόθηκε το έναυσμα να βγάλω έναν ακόμα αστερίσκο από τις αναγνωστικές μου παραλείψεις.
Περί του βιβλίου ο λόγος, αυτό είναι γεμάτο από εικόνες της ελληνικής επαρχίας, ενώ ουσιαστικά αποτελεί ένα βιβλίο ενηλικίωσης αναζήτησης ταυτότητας μέσα από μια ιστορία γεμάτη ζωντανά χρώματα, έντονα συναισθήματα και αναπάντεχες εξελίξεις.
Η πλοκή ακολουθεί μια παρέα νέων που περνούν ένα καλοκαίρι σε ένα ελληνικό νησί, βυθισμένοι σε προσωπικές αναζητήσεις, έρωτες και αδιέξοδα. Η αφήγηση είναι αποσπασματική, με εναλλαγές οπτικών γωνιών, δημιουργώντας μια αίσθηση αστάθειας, σαν ένα συνεχές "ζιγκ ζαγκ" που αντικατοπτρίζει τις ψυχικές διακυμάνσεις των ηρώων.
Αυτό που κάνει το μυθιστόρημα να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας παίζει με τη γλώσσα και τη ροή της αφήγησης. Οι προτάσεις είναι κοφτές, ο ρυθμός αλλοπρόσαλλος, αλλά όλα αυτά λειτουργούν υπέρ της δημιουργίας μιας ατμόσφαιρας που καθηλώνει τον αναγνώστη. Παρόλο που το ύφος του βιβλίου μπορεί να ξενίσει κάποιους, η μοναδικότητά του είναι αδιαμφισβήτητη.
👍Η ενδιαφέρουσα τεχνική αφήγησης
👎Το γεγονός ότι μπορεί να θεωρηθεί αποκλειστικά εφηβική λογοτεχνία
Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩✩
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου