Η 8η Μέρα

Επιτέλους φτάσαμε στο τέλος της σειράς βιβλίων των Nicci French με πρωταγωνίστρια την Φρίντα Κλάιν. Στην 8η Μέρα, όλα πλέον γίνονται να να αναμετρηθεί η πρωταγωνίστρια με τον Ντιν Ριβ, τον μεγάλο εχθρό της που την καταδιώκει σε όλη τη σειρά. Το βιβλίο στήνει μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, με τη Φρίντα να κινείται στη σκιά, κυνηγημένη και πιο εκτεθειμένη από ποτέ.

Η ένταση είναι υπόγεια και σταθερή, αλλά οι εξουθενωτικές περιγραφές δεν ενισχύουν την αίσθηση της καταδίωξης που θα έπρεπε να υπήρχε, ειδικά, το μεσαίο μέρος πλατειάζει. Επιπλέον, η δεύτερη "πρωταγωνίστρια" που εμφανίζεται για να σηκώσει ένα κομμάτι της πλοκής είναι τόσο αδιάφορη που κόβει από την ένταση, αντί να τη δυναμώσει.

Όταν τελικά έρχεται το τέλος, είναι αξιοπρεπές - αλλά όχι εκρηκτικό. Η αναμέτρηση που χτίζαμε για εφτά βιβλία δεν φτάνει ποτέ στην κορύφωση που η σειρά δικαιούταν.

Συνολικά, θα έλεγε κανείς ότι τα βιβλία αυτά αποτελούν μια καλή συντροφιά για κάποιον που του αρέσει το συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια έργα άλλων συγγραφέων, ιδιαίτερα της σκανδιναβικής σχολής. 

👍 Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και σταθερή αγωνία
👎 Αδιάφορη δεύτερη πρωταγωνίστρια και φινάλε λιγότερο εκρηκτικό από όσο άξιζε

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩

Ματωμένη Κυριακή

Στο έβδομο βιβλίο της σειράς, Ματωμένη Κυριακή, η Φρίντα Κλάιν επιστρέφει με μια υπόθεση που την φέρνει αντιμέτωπη με τους πιο σκοτεινούς φόβους της. Οι Nicci French συνεχίζουν να σπρώχνουν την ηρωίδα τους σε επικίνδυνα νερά, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γεμάτη ένταση, ψυχολογικό βάθος και ανατροπές που κρατούν τον αναγνώστη σε εγρήγορση.

Η υπόθεση ξεκινά με έναν ανοιχτό φόνο, που φαίνεται να συνδέεται με έναν κατά συρροή δολοφόνο. Καθώς η Φρίντα αναλαμβάνει την έρευνα, η υπόθεση την οδηγεί σε επικίνδυνες περιοχές του παρελθόντος, ενώ παράλληλα η παρουσία του Ντιν Ριβ, του συνεχούς εφιάλτη της, καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο αβέβαιη. Οι οριακές καταστάσεις και η ψυχική ένταση που βιώνει η Φρίντα προσδίδουν στο βιβλίο μια προσωπική διάσταση, με τον χαρακτήρα της να είναι πιο εκτεθειμένος από ποτέ.

Η «Ματωμένη Κυριακή» είναι σίγουρα ένα δυνατό βιβλίο, αλλά δεν καταφέρνει να φτάσει την κορυφή των προηγούμενων τόμων της σειράς. Οι θετικές του πλευρές, ωστόσο, είναι αρκετές για να το κρατήσουν ενδιαφέρον και να διατηρήσουν τον αναγνώστη καθηλωμένο.

👍 Σφιχτοδεμένη πλοκή και δυνατές ανατροπές
👎 Βιαστική επίλυση της υπόθεσης

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩ 

Το Ρέκβιεμ του Σαββάτου

Στο Ρέκβιεμ του Σαββάτου, η Φρίντα Κλάιν επιστρέφει για άλλη μια φορά με μια υπόθεση που απαιτεί όλη τη διαίσθηση και την ψυχραιμία της. Αυτή τη φορά, το ενδιαφέρον στρέφεται γύρω από την Χάνα Ντόχερτι, μια κοπέλα που καταδικάστηκε για την άγρια δολοφονία της οικογένειάς της και βρίσκεται κλεισμένη σε μια ψυχιατρική κλινική υψίστης ασφαλείας. Η Φρίντα καλείται να ανασυγκροτήσει τα γεγονότα εκείνης της νύχτας και να ανακαλύψει αν η Χάνα είναι πραγματικά ένοχη ή αν έχει πέσει θύμα μιας σοβαρής αδικίας.

Η αβεβαιότητα που επικρατεί γύρω από την υπόθεση, σε συνδυασμό με την προσωπική εμπλοκή της Φρίντα, δημιουργεί έναν αίσθημα συνεχούς έντασης και ανησυχίας. Η ανασύνθεση των γεγονότων και η επιμονή της Φρίντα να φτάσει στην αλήθεια αποπνέει μια υποβλητική ατμόσφαιρα. Όμως, καθώς η πλοκή προχωρά, κάτι αλλάζει. Η έρευνα της Φρίντα συχνά περνά σε κύκλους, και η πλοκή φτάνει σε ένα σημείο όπου τα νέα στοιχεία αργούν να έρθουν στην επιφάνεια, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη της ιστορίας να γίνεται πιο αργή και λιγότερο δυναμική.

Έχω φτάσει σε σημείο να πιστεύω ότι το συγγραφικό δίδυμο Nicci French το κάνει επίτηδες να δημιουργεί τόσο αδιάφορους, δευτερεύοντες χαρακτήρες για να τραβά όλα τα βλέματα η Φρίντα.

Το βιβλίο κλείνει με μια σκηνή που ανοίγει τον δρόμο για το επόμενο βιβλίο της σειράς, ενώ η δράση εξελίσσεται με ταχύτητα και το Λονδίνο παραμένει η καρδιά της αφήγησης. Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς;

👍 Η ανατροπή στο τέλος πραγματικά ξαφνιάζει
👎 Η Χάνα, αν και ιδιαίτερος χαρακτήρας δεν γνωρίζει τη συμπόνια του αναγνώστη

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩✩

Οργισμένη Παρασκευή

Η Φρίντα Κλάιν επιστρέφει για μια ακόμα περιπέτεια και το πέμπτο βιβλίο της σειράς Οργισμένη Παρασκευή προσφέρει και πάλι ένταση, μυστηριώδη ατμόσφαιρα και σφιχτοδεμένη πλοκή, αλλά με κάποιες αδυναμίες που περιορίζουν την αριστεία της.

Η έρευνά της Φρίντα την εμπλέκει σε έναν κόσμο γεμάτο ψέματα, αποκαλύψεις και σκοτεινά μυστικά. Πλέον η Φρίντα γίνεται μέρος της υπόθεση και όχι εξωτερικός παρατηρητής.  Το πρώτο μισό του βιβλίου είναι απολαυστικό και γεμάτο ένταση. Με τη μοναδική της ικανότητα να διαλύει τα προσωπικά της σύνορα και να εισχωρεί στα πιο σκοτεινά μονοπάτια των άλλων, μας κρατά σε εγρήγορση με τις δυναμικές σχέσεις και τις ανατροπές.

Ωστόσο, από το δεύτερο μισό και μετά, η ιστορία φαίνεται να χάνει την ορμή της. Κι ενώ η ένταση παραμένει, η πλοκή αρχίζει να μοιάζει αποκομμένη και επαναλαμβανόμενη. Η μετάβαση προς το φινάλε είναι αμήχανη και θυμίζει πως, κάποιες φορές, οι ιδέες δεν είναι ατέλειωτες και η κορύφωση μένει ανεκπλήρωτη.

Το βιβλίο διατηρεί τη σκοτεινιά και την ατμόσφαιρα που περιμένουμε από τη σειρά, αλλά οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην πλοκή, κάνοντάς τους να φαίνονται αδιάφοροι και χωρίς βάθος.

👍 Σφιχτοδεμένο πρώτο μισό
👎 Άλλη μια ιστορία που ξεκινάει δυνατά και το χάνει στην πορεία

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩

Σημαδεμένη Πέμπτη

Η Φρίντα  στη Σημαδεμένη Πέμπτη δεν θέλει να γυρίσει στο παρελθόν της — αλλά κανείς δεν τη ρωτάει. Όταν ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο από τα εφηβικά της χρόνια τη βρίσκει και της ζητά βοήθεια για την κόρη της, η Φρίντα δεν έχει άλλη επιλογή. Επιστρέφει στο σπίτι όπου μεγάλωσε. Στη μικρή πόλη. Στην εφηβεία της. Σε εκείνο που έγινε τότε —και δεν ειπώθηκε ποτέ.

Η υπόθεση μοιάζει αρχικά με ακόμα μια πράξη βίας απέναντι σε μια έφηβη. Όμως γρήγορα γίνεται φανερό πως πρόκειται για κάτι πολύ πιο σκοτεινό. Κάτι που έχει ρίζες. Και η Φρίντα, για πρώτη φορά, δεν είναι απλώς η παρατηρήτρια. Είναι μέρος της ιστορίας.

Το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου είναι η σύνδεση της προσωπικής ιστορίας της Φρίντα με την έρευνα. Το τραύμα, η μνήμη, η αποσιώπηση, όλα έρχονται στην επιφάνεια χωρίς φανφάρες, αλλά με διαβρωτική ένταση. Η αφήγηση στήνει σιγά-σιγά ένα ψυχολογικό τοπίο που κάνει το έγκλημα να μοιάζει περισσότερο με σύμπτωμα παρά με αιτία. Κι αυτό είναι κάτι που λειτουργεί.

Η πλοκή, από την άλλη, δεν έχει την ίδια δυναμική σε όλα τα σημεία της. Αν και το ξεκίνημα είναι εξαιρετικά υποσχόμενο, στα τελευταία κεφάλαια η αφήγηση δείχνει να ξεμένει από καύσιμο. Οι αποκαλύψεις είναι προβλέψιμες, και η συναισθηματική ένταση που είχε χτιστεί νωρίτερα ξεθυμαίνει λίγο άδοξα. 

👍 Ο τρόπος που η Φρίντα βλέπει την υπόθεση
👎 Δεν συνδεόμαστε ποτέ με τους δεύτερους χαρακτήρες

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩

 

Σκοτεινή Τετάρτη

 Στο τρίτο μέρος της σειράς των Nicci French, η Φρίντα Κλάιν συνεχίζει να βυθίζεται στο σκοτάδι - και εμείς μαζί της. Η Σκοτεινή Τετάρτη δεν είναι μόνο μια νέα υπόθεση· είναι κυρίως ένα βιβλίο για την ίδια τη Φρίντα. Όσο περισσότερο περνούν οι μέρες (και τα βιβλία), τόσο πιο καθαρά φαίνεται πως η ίδια είναι ο πυρήνας αυτής της σειράς - όχι τα εγκλήματα.

Όλα ξεκινούν όταν η Ρουθ, μια φαινομενικά συνηθισμένη μητέρα και σύζυγος, βρίσκεται βάναυσα δολοφονημένη στο σπίτι της. Τίποτα πάνω της δεν μαρτυρά ότι θα μπορούσε να είναι στόχος, όμως το παρελθόν της αποδεικνύεται πιο περίπλοκο από ό,τι φανταζόταν κανείς. Ο επιθεωρητής Κάρλσον βλέπει πίσω από τις μάσκες και επιστρατεύει, έστω άτυπα, την πολύτιμη διαίσθηση της Φρίντα, η οποία επιστρέφει στην ενεργό δράση - αν και ποτέ δεν έφυγε πραγματικά.

Η αφήγηση έχει κάτι βαθιά υπόγειο και ανατριχιαστικό, ενώ το βιβλίο καταφέρνει να εμβαθύνει στον χαρακτήρα της Φρίντα με τρόπο που τα προηγούμενα μόνο υπαινίσσονταν. Είναι μοναχική, αινιγματική, εμμονική και πιο εκτεθειμένη από ποτέ. Οι σχέσεις της με τους γύρω της αρχίζουν να ραγίζουν ή να μετασχηματίζονται, και οι Nicci French μάς προσφέρουν τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της μέχρι τώρα.

Όμως...

Το τέλος.
Δυστυχώς, είναι και το αδύναμο σημείο του βιβλίου. Αμήχανο, βιαστικό, και κάπως αποκομμένο από την πυκνή ένταση που προηγήθηκε. 

👍 Η Φρίντα στο πιο ανθρώπινο και εκτεθειμένο της σημείο
👎 Η τελική πράξη μοιάζει πρόχειρη και βιαστική

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩

Tuesday's Gone

Η Φρίντα Κλάιν επιστρέφει. Και μαζί της, οι εσωτερικοί δαίμονες, τα παράξενα μονοπάτια του μυαλού και — φυσικά — ένα ακόμα μυστήριο που μοιάζει αρχικά ανεξήγητο. Το Tuesday’s Gone είναι το δεύτερο βιβλίο της σειράς των Nicci French και, σε αντίθεση με το Blue Monday, εδώ νιώθεις πως τα πράγματα αρχίζουν να δένουν.

Μια γυναίκα βρίσκεται νεκρή σε ένα ξένο σπίτι. Το πτώμα της είναι τοποθετημένο με τελετουργική ακρίβεια, σχεδόν σαν να επρόκειτο για έργο τέχνης ή σκηνή θεάτρου. Κοντά της, ένας άντρας με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, που δεν μπορεί να δώσει καμία εξήγηση για το τι συνέβη. Και κάπως έτσι, η Φρίντα καλείται να βοηθήσει την αστυνομία — ξανά.

Από την αρχή διαφαίνεται πως το βιβλίο αυτό έχει άλλες φιλοδοξίες. Η πλοκή είναι πιο στέρεη, το μυστήριο πιο βαθύ και πολυεπίπεδο, και η ίδια η Φρίντα εξελίσσεται. Εδώ, δεν είναι απλώς μια ψυχοθεραπεύτρια με ενοχές και μια ιδιαίτερη οπτική για τον κόσμο· είναι η καρδιά της ιστορίας. Οι Nicci French εμβαθύνουν περισσότερο και στους δευτερεύοντες χαρακτήρες, ενώ η αφήγηση διατηρεί μια διακριτική ένταση χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές.

Το Tuesday’s Gone διαβάζεται πιο απνευστί από το πρώτο βιβλίο. Δεν είναι μόνο ότι το μυστήριο είναι καλύτερα στημένο· είναι πως η σειρά αρχίζει πραγματικά να αποκτά ταυτότητα. Και αυτό είναι ίσως το πιο ενθαρρυντικό σημάδι.

👍 Η εξέλιξη των χαρακτήρων σε κερδίζει καθόλη την διάρκεια του βιβλίου
👎 Υπερβολικά βολικές συγκυρίες βοηθούν στην εξέλιξη της πλοκής

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩

Blue Monday

Στο Blue Monday, οι Nicci French (ναι, πρόκειται για δύο ανθρώπους και όχι έναν) στήνουν την αρχή μιας σειράς ψυχολογικών θρίλερ με ηρωίδα τη Φρίντα Κλάιν — ψυχοθεραπεύτρια με τάσεις μοναχικότητας, ενοχές που κουβαλάει σαν δεύτερο δέρμα, και μια σχεδόν εμμονική σχέση με την αλήθεια.

Όχι, δεν είναι ο κλασικός ντετέκτιβ. Και γι’ αυτό ξεχωρίζει.

Στο Λονδίνο των αρχών του 21ου αιώνα, ένα μικρό αγόρι εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Η υπόθεση θυμίζει παλαιότερη εξαφάνιση — τόση ομοιότητα, που αρχίζει να μυρίζει copycat ή... κάτι πολύ πιο βαθύ και ανησυχητικό.

Η υπόθεση ξετυλίγεται αργά. Πολύ αργά. Το ενδιαφέρον υπάρχει — αλλά δεν εκρήγνυται. Αν περιμένεις τρελά plot twists, κυνήγια σε σοκάκια και κρυφές ταυτότητες που αποκαλύπτονται με φωνές και σασπένς… ίσως να απογοητευτείς.

Αν όμως αγαπάς το χτίσιμο χαρακτήρων, τα ψυχολογικά βάθη και τις υπόγειες συνδέσεις, θα μπεις στο κλίμα.

Το βιβλίο πατάει πάνω σε ενδιαφέρουσες ιδέες: μνήμη, ενοχή, επανάληψη. Κι η Φρίντα — με όλα της τα κουσούρια — κουβαλάει την αφήγηση. Το ζήτημα είναι ότι δεν πατάει τέρμα το γκάζι. Ούτε σαν πλοκή, ούτε σαν αρχή για μια σειρά που θες να σε αιχμαλωτίσει.

👍 Η Φρίντα. Δεν είναι η κλασική ηρωίδα θρίλερ. Και μπράβο της.
👎 Το βιβλίο αργεί να πάρει μπρος. Και δεν σε πείθει απόλυτα ότι πρέπει να συνεχίσεις με τη σειρά.

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩☆