Ο Λαβύρινθος των Πνευμάτων

 

Προσπάθησα όσο γινόταν να καθυστερήσω να ξεκινήσω το τελευταίο, δίτομο βιβλίο της σειράς "Το Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων", αλλά η εσωτερική ορμή ήταν πιο δυνατή. Τρία βιβλία μετά, η μοίρα μου είχε προδιαγραφεί. Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού θα τελείωνε και το προσωπικό μου ταξίδι στον μαγικό κόσμο του Carlos Ruiz Zafón.

Ο Λαβύρινθος των Πνευμάτων, σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία της σειράς, ακολουθεί την ιστορία της Αλίθια, η οποία καλείται να λύσει ένα μυστήριο και παράλληλα να ανακαλύψει ποια είναι η ίδια, μέσα από την δική της ιστορία, η οποία περιπλέκεται έντεχνα με άλλες μικρότερες. 

Ο Θαφόν, στο δίτομο έργο του, περιγράφει μια Βαρκελώνη, στιγματισμένη από την δικτατορία του Φράνκο. Ίσως να είναι η δική μου αίσθηση, αλλά πρώτη φορά έχεις την αίσθηση στο Κοιμητήριο των Λησμονημένων Βιβλίων" ότι ζεις σε ένα δικτατορικό καθεστώς, στο έργο του Ισπανού συγγραφέα. Ήρωες από τα πρώτα βιβλία της σειράς κάνουν την εμφάνισή τους και με τις προσωπικές τους ιστορίες συνθέτουν ένα πολυεπίπεδο κόσμο που κινείται ανάμεσα στο ρεαλισμό και τη φαντασία. 

Μια φαντασία, η οποία περιττεύει στον Carlos Ruiz Zafón, ο οποίος δίνει τον καλύτερο επίλογο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς με τα λόγια του Χουλιάν Καράξ σε μία τετραλογία που κινείται στους σκοτεινούς δρόμους της Βαρκελώνης προσπαθώντας να κρατήσει στη ζωή όλους τους ήρωες των βιβλίων, οι οποίοι με κάποιο μαγικό τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. Με κάποιους το καταφέρνει, με κάποιους άλλους όχι. Άλλωστε, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας μέσα από τα λόγια της Ισαβέλα Ζισπέρ: 

"Γράφω για να ανακαλέσω το παρελθόν και να κρατηθώ στη ζωή"

👍Το κεφάλαιο με την διήγηση της απόδρασης

👎Το τέλος της ιστορίας του Φερμίν

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩✩✩✩