Η δίπτυχη ιστορία του Cormac McCarthy, η οποία ξεκίνησε με τον Επιβάτη (δείτε αντίστοιχο άρθρο), συνεχίζεται με το Stella Maris, το συμπληρωματικό βιβλίο 260 σελίδων - λιγότερο από το μισό του πρώτου- στο οποίο μαθαίνουμε την ιστορία της αδερφής του Μπόμπι Γουέστερν, Αλίσια.
Αν κάποιος διαβάσει τον Επιβάτη, σίγουρα θα θέλει να πιάσει στα χέρια του το Stella Maris για να μάθει περισσότερα για αυτό το περίεργο πλάσμα που μέσα στην τρέλα του οδηγείται στο ψυχιατρείο, το οποίο έχει δώσει το όνομα του στο βιβλίο αυτό. Όπως λένε οι ειδικοί εκεί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως παράφρων όταν είναι αρκετά εχέφρων για να έχει επίγνωση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει και να αναζητήσει την απαραίτητη βοήθεια.
Είναι αυτή την προσπάθεια για βοήθεια που παρακολουθούμε σε όλο το βιβλίο ακούγοντας την ίδια τη φωνή της Αλίσια, μαθαίνοντας μέσα από τη συζήτηση με τον ιατρό που την παρακολουθεί την ιστορία της ίδιας, του Παιδιού του θαλιδομίδης που μάθαμε στον Επιβάτη, αλλά και τη σχέση της με τον αδερφό της.
Το τέλος, αν και αναπόφευκτο, μας αφήνει μια γλυκιά γεύση σαν λύτρωση την οποία είχαμε ανάγκη μετά την μαυρίλα που πλάκωσε για τις οχτακόσιες και πλέον σελίδες της πιο πρόσφατης ιστορίας του ΜακΚάρθι.
- Κράτα μου το χέρι.
- Γιατί;
- Γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι όταν περιμένουν κάτι να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου