Η πρωτεύουσα

 Βρυξέλλες: γραφεία, επιτροπές, σύμβουλοι επικοινωνίας και ένα γουρούνι που τρέχει στους δρόμους — κυριολεκτικά. Στο βιβλίο "Η Πρωτεύουσα", ο Ρόμπερτ Μενάσσε χτίζει ένα πολιτικό παζλ με χιούμορ, κυνισμό και έναν υπόγειο υπαρξισμό που κάνει τα πάντα να μοιάζουν λίγο πιο σαθρά απ’ όσο θα θέλαμε.

Η πλοκή ξετυλίγεται ανάμεσα σε καρέ γραφείων, σε εσωτερικά emails, σε άδειες αίθουσες συνεδριάσεων και σε σχέδια προβολής της Ε.Ε. που δεν ξέρουν καν τι ακριβώς θέλουν να προβάλουν. Ο συγγραφέας παρακολουθεί διάφορους ήρωες — η Φένια, μια Κύπρια υπάλληλος της Επιτροπής, είναι ίσως η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα, αλλά και η πιο εγκλωβισμένη. Το ίδιο και ο ηλικιωμένος επιζών του Άουσβιτς, που καλείται να γίνει «πρόσωπο καμπάνιας». Η Ε.Ε. αναζητά μια αφήγηση, και ο Μενάσσε μάλλον μάς λέει ότι δεν έχει καμία.

Το βιβλίο είναι έξυπνο. Ίσως πιο έξυπνο απ’ όσο χρειάζεται. Διαβάζεται σαν λογοτεχνική προσομοίωση μιας ευρωπαϊκής συνεδρίασης: έχει χιούμορ, ακρίβεια, αλλά και αρκετά κενά διαστήματα. Η σάτιρα λειτουργεί, το ύφος έχει νεύρο, αλλά οι χαρακτήρες μένουν συχνά στη σφαίρα του συμβόλου και όχι του ανθρώπου. Σαν να χρειάζεται να σε νοιάξει πρώτα η Ευρώπη ως ιδέα για να σε συγκινήσει και το βιβλίο. Αν όμως δεν σε νοιάζει, δεν θα σε κρατήσει ούτε η αφήγηση.

👍 Πολιτική σάτιρα με βάθος και περιεχόμενο
👎 Αν δεν σε νοιάζει η ιδέα της Ευρώπης, βρίσκεις το βιβλίο ανυπόφορο

Βαθμολογία: ✩✩✩✩✩✩☆